Papina kći, Dario Fo
Spoj biografije, istorijskog i političkog romana s uplivom komedije del’arte prvi roman nobelovca Daria Foa čini žanrovski vrlo autentičnim. Dramski naboj, izuzetna sceničnost i dinamika zbivanja stvaraju iluziju da se kontroverzne igre Bordžija odvijaju tu, pred našim očima, dok se istovremeno vrlo vešto, sa ironične distance, čitaocu daje jasna slika onog što je nisko i prljavo u savremenom društvu.
Romanom Papina kći lik Lukrecije Bordžije na scenu izlazi sa ulogom bitno drugačijom od one koju su joj davali brojni drugi umetnici koje je inspirisala. Fo je predstavlja kao žrtvu intriga čije su konce vukli njeni otac i brat, a sa druge strane kao samosvesnu, jaku ženu koja se borila da se izdigne iznad poročnosti onih koji su joj najbliži.
Sa velikom naklonošću iscrtava konture njenog lika, i trudi se da istakne njenu humanost, istrajnost u borbi za dostojanstven život, posvećenost umetnosti, prvenstveno poeziji i pozorištu. Isto to pozorište, međutim, ne štedi Bordžije dok prikazuje njihovo sladostrašće, razvrat, nepotizam, beskrupuloznost.
Kuriozitet je da se na stranicama knjige nalaze crteži pisca, koji tako daje vizuelni identitet svom delu. Porteti likova koji izlaze na scenu ovog romana, ilustracije ključnih dijaloga, svakako deluju sugestivno na čitaoca. Naslovi poglavlja, duhoviti su i ironični, i jasno markiraju poruku koju pisac šalje. O da, jasno nam je da nešto nije trulo samo u državi Danskoj.
Tekst je prvobitno objavljen na portalu www.krug.rs