Sa 15 godina hapsili su ga u Parizu kao skitnicu. Imao je kratku i burnu aferu sa jednim od najznačajnijih francuskih parnasovaca. Ovaj književni vunderkind je sve svoje pesme objavio u ranoj mladosti, da bi potom napustio poeziju i počeo da švercuje oružje.

Rođen je 1856. godine u Dablinu, u siromašnoj porodici. Njegovu najpoznatiju dramu "Pigmalion" pretočio je u scenario za film (za koji je dobio Oskara 1938), a kasnije je adaptirana u popularan mjuzikl na Brodveju. Legenda kaže da bradu nije hteo da obrije ni za potrebe reklame, a odbio je i ljubavnu ponudu čuvene Isidore Dankan. Nobelovu nagradu nije odbio.

Rođen 1940. godine u SSSR-u, ovaj pesnik i književnik je rano otkrio svoju strast prema poeziji, ali se isto tako rano suočio i s represivnim merama sovjetskog režima. Progonjen je od strane vlasti zbog svog "parazitskog" ponašanja i bio primoran da radi fizički naporne poslove. Godine 1972. proteran je iz zemlje, nakon čega je nastavio svoju književnu karijeru u Sjedinjenim Američkim Državama. Njegova poezija se odlikuje dubokom introspekcijom, filozofskim razmišljanjima i temama o slobodi, egzilu i suštini ljudskog postojanja. Nagrađen je Nobelovom nagradom za književnost 1987. godine.

Ima li nešto tipičnije od Argentinca u Parizu sedamdesetih godina prošlog veka? Međutim, ono što nije tipično je jedinstveno književno iskustvo inspirisano nadrealizmom, misticizmom i fantastikom. Ovaj veliki latinoamerički pisac bio je deo literarnog pokreta poznatog kao "magični realizam," a njegove priče često grade inovativne narativne tehnike koje su izazivale konvencionalne norme književnosti. Njegovo najpoznatije delo nosi ime po jednoj dečijoj igri.

Za njega bi se danas reklo da ima bogat CV. Bio je novinar, ratni dopisnik i jednom rečju – avanturista. Voleo je lov, ribolov i boks. Učestvovao je kao dopisnik u Prvom svetskom ratu i u Španskom građanskom ratu. Živeo je u Parizu i Havani. Bio je poznat po literarnom minimalizmu. U govoru pri dodeli Nobelove nagrade (na koju nije lično otišao) rečeno je:  „Pisac bi trebalo da piše ono što ima da kaže, a da ne to da izgovara.“

Dan njegove smrti danas se obeležava kao Svetski dan knjige. Uprkos tome što je njegovo delo odigralo ključnu ulogu u svetskoj književnosti, sam autor je tokom života često bio suočen sa finansijskim poteškoćama, čak je i zatvaran zbog dugova. Bio je vojni veteran, učestvovao u Bitki kod Lepanta gde je izgubio ruku (odatle mu i nadimak Jednoruki sa Lepanta). Na putu iz Napulja u Barselonu, njegov brod napadaju gusari, zbog čega neko vreme provodi u alžirskom zatočeništvu, odakle je čak 4 puta pokušao da pobegne. Njegovo najpoznatije delo smatra se prvim modernim romanom.

Rođen je u Brnu, ali se smatra francuskim piscem. To je zbog toga što je nakon upada sovjetskih tenkova u Prag 1968. godine napustio Čehoslovačku i ostatak života proveo u Parizu. Svoje najbolje romane napisao je, ipak, na češkom. Nije davao intervjue, i on je smatrao da pisac treba da piše, a ne da govori.

Rođen u 13. veku, proslavio je renesansno „zlatno doba“ Firence. Bio je italijanski pesnik, filozof i politički teoretičar. Poznat je po aktivnostima u političkim događajima Firence, a njegova vernost Gvelfima dovela ga je u sukob s protivničkom strujom, Gibelinima, što je kasnije uticalo na njegov život. Njegovo najpoznatije delo smatra se jednim od najvažnijih epa u svetskoj književnosti. Bio je proteran iz Firence 1302. godine i proveo je ostatak svog života u progonstvu. Uveo je narodni jezik u književnost umesto dotadašnjeg kanonskog latinskog.

Bila je poznata po svojoj jedinstvenoj metodi pisanja. Neki od njenih romana oblikovani su unutar svesti likova, nudeći čitaocima intiman uvid u misli i osećanja likova. Jedna od autora koji su značajno doprineli modernističkom pokretu. Pisala je uprkos mentalnim problemima sa kojima je bila suočena, do 1941. godine, kada je depresija bila ipak jača.

Jedan od najvećih ruskih pisaca rođen je u Ukrajini. Stekao je svetsku slavu svojim pripovetkama koje su bile inspirisane slovenskim folklorom i fantastikom. Izvršio je veliki uticaj na svoje savremenike koji su i sami govorili da su izašli iz njegovog „Šinjela“. Njegova mistična smrt 1852. godine ostaje obavijena velom tajni. Upao je u religiozni zanos tokom koga je pestao da uzima hranu kako bi se očistio od greha i tako se izgladnjivao do smrti.